A alarma resoa na boca do artista,
dun mundo que torna a unha forma distinta
agorafobia, fobia social, medo a sentir, até a respirar
Un vello amigo, un grito de pánico,
que frea xusto no bordo do abismo.
Escoitas a voz? Escoitas o aviso?
Contempla o espertar do xigante durmido.
Basta, detente, escóitalo agora?
A Terra colapsa, os mares desbordan
Os nenos non corren, pecharon a escola
A incerteza asoma e afoga.
As rúas baleiras, desinformación,
as trolas circulan pero os coches non
Humanos fechados igual que nun zoo
Na ría golfiños e ata tiburóns.
Unha realidade que tardaba en chegar
agora é o momento de parar e pensar
Quero volver atrás
Quero espertar
O mundo berra
Xa non o escoitas? (x2)
As horas pasan
Vou afogar
Pero vexo o final se nos vemos mañá
Máis máis cerca
Somos libres xa
A liberdade marchou de penalti
Como o alcol do meu vaso
Volveremos brillar
Calma, origami
Hai que ir paso a paso
iremos ós bares, ás prazas, ás praias, daremos bicos e abrazos
Tan só confía que desta sairemos un pouquiño menos malos.
Un ruído que asoma a un novo balcón,
o son dos aplausos da revolución
paciencia, esperanza, camiña, avanza
Escoita o concerto do teu corazón.
Isto é un novo espertar un reset desta sociedade
non ter medo de abrazar e ter outra oportunidade,
volveremos con forza a vivir, a respirar.
Volveremos a ser, a sentir e a abrazar.
Quero volver atrás
Quero espertar
O mundo berra
Xa non o escoitas? (x2)
As horas pasan
Vou afogar
Pero vexo o final se nos vemos mañá
Máis máis cerca
Ningún comentario:
Publicar un comentario