21.2.20
Entroido 2020
 |
| Carautas 1º e 2º Ciclo |
 |
| Carautas 3º Ciclo |
 |
| Román disfrazado do profe Nito |
 |
| As Super Animadoras de 6ºA |
 |
| 6ºA |
 |
| 6ºC |
 |
| 5ºB |
 |
| 5ºC |
 |
| Bailando no patio |
Ver máis fotos na páxina web do cole
Neofalantes e Paleofalantes - 21 de febreiro "Día da Lingua Materna"
Paleofalantes, son as persoas que falan unha lingua desde que naceron. Pola contra, a quen se instalan nun idioma na idade adulta, chámaselles neofalantes. Cada 21 de febreiro celébrase en todo o mundo o Día da lingua materna, proclamado pola UNESCO en 1999, coincidindo coa data en que en 1952 a policía e mais o exército paquistaní abriron fogo contra unha multitude de falantes bengalís que se manifestaba polos seus dereitos lingüísticos, vinte anos antes da independencia de Bangladesh, na súa capital Dhaka. Defendían a súa lingua materna, a primeira, a que aprendemos desde ben pequeniños
20.2.20
12.2.20
Letras para contar un país - Ricardo Carvalho Calero
Percorrido pola biografía de Ricardo Carballo Calero, unha viaxe ao pasado que che ha axudar a comprender mellor o noso presente. - Ver máis en Primavera das Letras.
9.2.20
Concurso literario infantil e xuvenil Día das Letras Galegas 2020
Poderán optar aos premios os nenos e nenas galegos con idades comprendidas entre estas dúas categorías: de 9 a 11 anos e de 12 a 14 anos. Como un máis dos actos que a EGAP organizará para honrar as letras galegas, e especialmente este ano a Ricardo Carballo [Carvalho] Calero, a EGAP convoca, un ano máis, o premio de literatura infantil e xuvenil co obxecto de que os nenos e nenas galegos teñan a oportunidade de demostrar a súa capacidade para redactar en lingua galega e de exercitar a súa imaxinación para concibir historias e desenvolver as súas habilidades neste idioma. Prazo: 22/01/2020 - 21/02/2020
Ver extracto resumo do concurso - Artigo relacionado (outro concurso): A Academia e Punto.Gal buscan os mellores microrrelatos.
Orbil visita a nosa escola
 |
| Cartel gañador |
 |
| O lobo Orbil visita a escola |
 |
| Orbil saudando |
Aquí temos o alumnado de 6º preparado para participar nesta nova XXI Edición do Salón do Libro coa temática do Humor.
Curiosidade: Sabes porque se chama Orbil o Lobo Mascota?
Se les este artigo seguro saes da dúbida
7.2.20
Candeloria
"A candeloria é unha palabra que ten a orixe no substantivo latino candela -ae, ‘luz alimentada con cera ou sebo’, termo co que se crea no latín tardío festa candelarum, ‘a festa das candeas’, que chega a nós acurtando a locución. Celébrase o día 2 de febreiro, época importante no ciclo astronómico, pois coincide coa metade do inverno, no intre xusto entre o solsticio da estación fría e o equinoccio de primavera, (pola candeloria, medio inverno vai fóra), no momento en que medran os días e a natureza comeza a preparar o estourido de vida que está a chegar" . Ler máis - Máis en "Agrupación Alexandre Bóveda" - Máis no Xornal Nós
6.2.20
2 de febreiro - Día Mundial dos Humedais
O lema escollido para o Día Mundial dos Humidais 2020, “Os humidais e a biodiversidade”, foi seleccionado para chamar a atención sobre o importante papel que xogan estes ecosistemas no mantemento da biodiversidade. Os humidais son ricos reservorios de biodiversidade. Algunhas cifras que axudan a entender ata que punto son hábitats importantes neste sentido son as seguintes:
Estímase que o 40 % das especies vexetais e animais do planeta viven ou se reproducen en zonas húmidas,
Ata a data documentáronse máis de 100.000 especies de auga doce nos humidais de todo o planeta, o 30 % das especies de peixes coñecidas son de humidal, e cada ano descóbrense 200 especies novas de auga doce,
A perda de biodiversidade en todo o planeta é un feito sobre o que os datos científicos dispoñibles non deixan lugar a dúbidas. As especies están a diminuír máis rapidamente que en ningún outro momento da historia, o ritmo acelérase e o cambio climático empeórao. A biodiversidade diminúe rapidamente, e as especies dos ecosistemas húmidos están a verse especialmente afectadas por esta tendencia. As cifras son sobrecogedoras:
Entre 1970 e 2012 as poboacións de peixes, aves, mamíferos, anfibios e réptiles de todo o mundo diminuíron nun 58%. Desde 1970 diminuíu o 81 % das especies dos humidais continentais e o 36 % das especies dos humidais costeiros e mariños . O 25 % das especies dos humidais están ameazadas de extinción; isto inclúe ás aves acuáticas, os mamíferos dependentes da auga doce, as tartarugas mariñas e as especies que constrúen arrecifes de coral
Como podemos axudar a deter esta perda de biodiversidade xeneralizada?. Restaurar, conservar e utilizar racionalmente os humidais é unha das maneiras máis eficaces. É necesario ter claro que hai moito que gañar mantendo humidais saudables e restaurando os degradados.
Como en ocasións anteriores, a Secretaría do Convenio de Ramsar deseñou materiais específicos para esta efeméride (carteis, folletos divulgativos, guía para docentes e organizadores, Mapa Mundial de Eventos, etc.), que se atopan dispoñibles no sitio web especificamente creado para o efecto.
Polo seu lado, tamén este ano o Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico quere sumarse á conmemoración deste Día Mundial dos Humidais ao obxecto de aumentar a sensibilización e promover o uso sostible dos nosos humidais e o mantemento da nosa biodiversidade. Con este fin contribuíu con varias accións de difusión: a instalación na fachada do Ministerio dun cartel de grandes dimensións inspirado no lema proposto por Ramsar para este ano, a publicación de anuncios na nosa web corporativa e na web de Ramsar, a distribución entre as Comunidades Autónomas de toda a información dispoñible, a emisión dunha nota de prensa, etc
Ver lista de humedais en España
Ver lista de humedais en España
1.2.20
Isabel Zendal - A 1ª Enfermeira da Sanidade Pública
"Cando o 30 de novembro de 1803, a corveta María Pita saía da Coruña rumbo a América, soamente unha muller ía entre a tripulación. A súa misión, coidar e protexer aos máis de vinte nenos, incluído o seu propio fillo, que formaban parte dunha expedición que cambiaría o rumbo da historia médica. Pero mentres os principais nomes dos responsables da coñecida como Real Expedición Filantrópica da Vacina pasaron á historia con nome e apelidos, tiveron que pasar décadas, séculos, para que se dilucidase a verdadeira identidade daquela valerosa muller sen cuxa incansable dedicación posiblemente non alcanzaría o éxito dita expedición.
Isabel Zendal Gómez, que así se chamaba, foi unha muller galega, de orixe moi humilde de quen se coñece moi poucos datos biográficos. Nacería en febreiro de 1773, filla de Jacobo Zendal e Ignacia Gómez. Tras ela virían polo menos tres fillos máis. Isabel creceu nun ambiente con grandes carencias, non en balde os seus pais eran pobres de solemnidade. Nos primeiros meses do novo século XIX, atópase a Isabel como Reitora da Inclusa da Coruña. Catro anos antes aparece unha fe de bautismo de Benito, o seu fillo, na Igrexa coruñesa de San Nicolás.
Isabel traballou para converter a inclusa nun lugar acolledor e digno para os expósitos que alí vivían, ou sobrevivían. É posible que a súa boa fama como xestora do centro chegase a oídos do doutor Francisco Javier Balmis, un médico militar ao que se lle encomendou a dirección da Real Expedición Filantrópica da Vacina, impulsada grazas ao interese do propio rei Carlos IV. Balmis necesitaba que xunto ao equipo médico, viaxasen con el a América e as Filipinas, un grupo de nenos aos que se lles tería que ir inoculando o virus das vexigas para que o fluído chegase en óptimas condicións alén do mundo.
Ademais dos dez nenos que se trouxo consigo desde Madrid para iniciar a devandita cadea, necesitaba outros tantos para continuar o proceso en alta mar. Consciente de que cos nenos tería que viaxar alguén que os vixiase e coidáseos para que o proxecto chegase, nunca mellor devandito, a bo porto, pronto se fixou naquela muller traballadora incansable que xa estaba afeita lidar con nenos aos que sabía coidar a nivel afectivo e físico. Así foi como Isabel Zendal uniríase á Real Expedición para estender a vacina das vexigas a todo o mundo coñecido de maneira altruísta para erradicar ou polo menos minimizar ao máximo, os efectos dun virus letal que xa se levou millóns de vidas en todo o planeta. Despois de viaxar por infinidade de lugares do territorio da América española, e das Filipinas, Isabel Zendal non regresaría nunca máis a España. Os seus pasos pérdense en México, onde parece ser que se asentou o resto dos seus días xunto ao seu fillo Benito.
A Organización Mundial da Saúde considerouna a mediados do século XX como a "Primeira enfermeira da historia en misión internacional". Traducido ó galego de "Mujeres en la Historia" Ler máis no blog "rochacarro - No periódico "El País" - Ver documental sobre ela
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)